Een nieuw type glascoating: hybride glasverf

Geschiedenis van glasverven

De belangrijkste reden waarom glaswerkbedrijven glasverven gingen gebruiken om glaswerk te kleuren, was puur economisch. Het vervaardigen van gekleurde glasschilderij vergt veel ervaring en bijzonder vakmanschap. Het produceren van tank gekleurd glas is erg duur, vooral gekleurd kristal.

De ondoorzichtige emails en transparante verven, die door de eeuwen heen in Bohemen en Murano werden ontwikkeld en gebruikt, werden na de Tweede Wereldoorlog als standaardmaterialen in de glaswerkindustrie overgenomen. Deze verven werden niet meer alleen voor exclusief glaswerk gebruikt, maar kwamen beschikbaar voor gewoon huishoudelijk glaswerk.

De originele glasverven werden met de hand aangebracht en nieuwe applicatietechnieken zoals spuiten en zeefdrukken werden ontwikkeld.

Het gebruik van deze verven floreerde, maar al snel kwamen er enkele grote nadelen aan het licht. Door de hoge baktemperatuur werden deze coatings voor glas, vanwege stijgende energiekosten, duur.

Strengere milieuregels beperkten het gebruik van deze verven verder, aangezien de kleuren afkomstig zijn van metaaloxiden.

(Sommige metaaloxiden zijn erg slecht voor het milieu en de gezondheid.)

Organische coatings

Met de ontwikkeling van de Chemische Industrie na de Tweede Wereldoorlog kwam er een grote verscheidenheid aan organische kleuren beschikbaar en op basis van deze organische kleuren werden nieuwe verven ontwikkeld, ook voor glas.

Deze organische glasverven, op basis van harsen, hadden een bijna oneindig kleurenpalet en de glascoatings konden bij lage temperaturen uitharden. De afwezigheid van metaaloxiden maakte ze tot het milieuvriendelijke alternatief van de beschikbare coatings voor glas en zo lag er een glorieuze toekomst in het verschiet.

Het scala aan organische harsen groeit nog steeds. Tegenwoordig kan glas worden gepoedercoat, verf kan uitharden onder UV-licht of door stralingswarmte, een heel glas kan door middel van spuiten in één of meerdere kleuren worden bedekt en bijna elk logo kan op glas worden aangebracht, hetzij door de decal-techniek, hetzij door de zeefdruk techniek.

Maar deze organische verven stuiten op een acceptatieprobleem. De uiteindelijke glascoating is vrij dik en ziet eruit en voelt aan als een plastic omhulsel.

Hoewel de mechanische en chemische weerstand van deze organische glascoatings de laatste tijd sterk is verbeterd, zijn het de slechte plastic looks die de brede acceptatie van de eindgebruikers in de weg staan.

Hybride glasverven

Een nieuw type glascoatings zijn hybride glasverven. Hybride betekent in deze context een combinatie van het enorme scala aan organische kleuren ingebed in een voornamelijk anorganische matrix.

Deze nieuwe coatings kunnen met dezelfde decoratietechnieken worden aangebracht als de organische harsen. De resulterende coating is een glasachtig materiaal en vormt slechts een dunne laag. Deze film is minstens tien keer dunner dan de organische, plastic, coatings!

Het resultaat is dus dat het eruitziet als glas en voelt als glas.

Een andere interessante eigenschap is dat na het bakken (dezelfde lage temperaturen als de organische coatings) de coating chemisch aan het glas wordt gehecht. Deze chemische binding geeft de coating zeer goede eigenschappen zoals vaatwasbestendigheid, chemische bestendigheid tegen oplosmiddelen zoals aceton en alcohol en een goede krasbestendigheid. Bovendien bevat de coating geen giftige componenten en is voedselveilig.